‘𝗥𝗲𝗰𝗵𝘁 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝘇𝗲𝗲, 𝘃𝗶𝗮 𝗼𝗺𝘄𝗲𝗴𝗲𝗻.’ 𝗩𝗲𝗿𝗵𝗮𝗮𝗹 𝟭: 𝗔𝗳𝘀𝗹𝗮𝗴 𝘇𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿 𝗮𝗮𝗻𝘄𝗶𝗷𝘀𝗯𝗼𝗿𝗱.

Pittig is het moment waarop je je realiseert, dat je studie – in mijn geval notarieel recht – in de praktijk niet brengt wat je ervan had gehoopt. De pijlers van het notariaat, personen- en familierecht, onroerendzaakrecht en ondernemings recht, blijken in werkelijkheid weerbarstig. Voor mij veranderen die pijlers al snel in iets anders: tijdsdruk, declarabele uren en een schrijnend gebrek aan cliëntcontact.

Dat komt binnen als een bliksemschicht. En doet je realiseren, hoe naar ook, dat je opnieuw moet beginnen. Wil beginnen. ‘Up or out’ wordt ‘out’. Een onverwachte omslag zonder plan B. Herken je dat, het moment waarop je weet: dit pad past niet langer bij mij?

Maar hoe zet je het raam naar een nieuwe carrière wagenwijd open als de deur net achter je keihard is dichtgeslagen? In retroperspectief is dit altijd de rode draad geweest in mijn werk: je best doen, je radar openstellen op 360 graden en kansen pakken die zich voordoen.

Kansen die je zelf moet creëren. Met bloed, zweet en tranen. En niets is wat het lijkt. Onzekerheid is troef, maar desalniettemin ga ik door. In mijn geval: als het notariaat het niet is, wat dan wel?

Een ding staat als een paal boven water: de liefde voor wet- en regelgeving blijft, maar de persoonlijke relatie, de verbinding en de interactie prevaleert. Met kop en schouders steken die boven het maaiveld uit. Dat zijn de kernwaardes in mijn werk.

Werk vinden, dat bij je past, vraagt om een langdurige innerlijke zoektocht. Die eigenlijk nooit stopt. Heel veel praten met andere mensen, andere organisaties en andere branches. Aartsnieuwsgierig zijn, zoals ik, helpt. Niet bang zijn ergens bleu in te stappen, helpt ook. Daarmee verbreed je je scope van wat er werkelijk op de arbeidsmarkt te koop is.

Mijn zoektocht naar een nieuwe functie leidt tot een baan als PR & Communicatie manager bij een staalconcern in de haven van Rotterdam. Van white color naar blue color. Down to earth dynamiek, geweldig. Bruggen bouwen, bijdragen aan cohesie, op nationaal en internationaal niveau. De eerste stap, na het verlaten van het notariaat, is gezet.

Sindsdien volgen nog vele stappen, maar één ding blijft: het menselijke contact, de onderlinge relatie,  is mijn anker. Wat toen een sprong in het diepe leek, bleek de start van wie ik nu ben en wat ik nu doe.

'𝗥𝗲𝗰𝗵𝘁 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝘇𝗲𝗲, 𝘃𝗶𝗮 𝗼𝗺𝘄𝗲𝗴𝗲𝗻’ 𝗶𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝘀𝗲𝗿𝗶𝗲 𝘃𝗮𝗻 𝘃𝗶𝗷𝗳 𝗸𝗼𝗿𝘁𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗵𝗮𝗹𝗲𝗻 𝗺𝗲𝘁 𝗽𝗲𝗿𝘀𝗼𝗼𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸𝗲 𝗲𝗿𝘃𝗮𝗿𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝘂𝗶𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝘄𝗲𝗿𝗸 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗮𝗴𝘃𝗼𝗼𝗿𝘇𝗶𝘁𝘁𝗲𝗿 𝗦𝗮𝗯𝗶𝗻𝗲 𝗛𝗲𝗹𝗹𝗲𝗺𝗮𝗻𝘀.